Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής
Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του
μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου
1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και
να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.
Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στηρίζει από το 1996 την πρωτοβουλία αυτή και σε συνεργασία με τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, το ελληνικό τμήμα της IBBY, τυπώνει στα ελληνικά την αφίσα και το φυλλάδιο με το μήνυμα και τα αποστέλλει σε ένα ευρύ δίκτυο σχολείων και σχολικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα, προτρέποντας έτσι και άλλους φορείς να οργανώσουν εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.
Η δική μας αφίσα για την ημέρα του βιβλίου φτιαγμένη από τα παιδιά μας.
Η υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης μας μίλησε για την παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου για πιο λόγο γιορτάζουμε αυτή την μέρα γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία και για τον παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στο Όντενσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Ο πατέρας του με τον καιρό ξέπεσε και δούλευε τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα. Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το θέατρο, όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή θεάτρου, αλλά ήταν τόσο άσχημος και αδύνατος, που δεν τον δέχτηκαν. Ευτυχώς είχε ωραία φωνή κι άρχισε να σπουδάζει μουσική, αλλά αρρώστησε ξαφνικά και έχασε τη φωνή του. Έτσι, το μόνο ταλέντο που του έμεινε ήταν το ταλέντο της ποίησης. Οι στίχοι του άρεσαν και βρήκε έναν προστάτη, τον Κέλλαν, που τον έστειλε στο πανεπιστήμιο, όπου κέρδισε μια βασιλική επιχορήγηση. Το 1827 δημοσίευσε ποιήματά του και έπειτα εξέδωσε μια σειρά έργων που του εξασφάλισαν την παγκόσμια δόξα. Αφού εξέδωσε αρκετά βιβλία, άρχισε τα ταξίδια του. Γύρισε τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία και ταξίδεψε στην Ανατολή. Απόκτησε μεγάλη δόξα και η μεγαλύτερη ευτυχία του ήταν η υποδοχή που του έκανε η ιδιαίτερη πατρίδα του, το Όντενσε, που τον κάλεσε στα 1867. Πέθανε στις 4 Αυγούστου 1875 στην Κοπεγχάγη.wikipedia)
Μας έδειξε και την φετινή αφίσα για την παγκόσμια ημέρα του βιβλίου.
Και ξεκινήσαμε τις δράσεις. Χωριστήκαμε σε ομάδες και τα παιδιά έχοντας κάποιες μικρές εικόνες στο χέρι έβρισκαν το σωστό παραμύθι. Στη συνέχεια έπρεπε να βρουν τις σωστές εικόνες με τα αντικείμενα και να τις ταιριάσουν με το παραμύθι που κρατούσαν.
Το βίντεο με τις αφηγήσεις των παιδιών
Στη συνέχεια είδαμε το παραμύθι τα 3 γουρουνάκια
Και παίξαμε με το ζάρι
Μοίρασαν στα παιδιά σελιδοδείκτες
και στρώθηκαν να τους βάψουν για να κανει το κάθε παιδί τον δικό του.
Στο τέλος περπάτησαν έχοντας ένα βιβλίο στο κεφάλι
Είχε και χορό όμως και το καταδιασκεδάσαμε
να υποδεχτούμε τον συγγραφέα Δημήτρη Μπουζάρα ο οποιος μας παρουσίασε το βιβλίο του
(Μια φορά και έναν καιρό, στην πλαγιά ενός λόφου ζούσε ένα μικρό έλατο.
Ο σπόρος του είχε πέσει ανάμεσα στις πέτρες και έτσι αργούσε να μεγαλώσει. Οι ρίζες του είτε συναντούσαν τις πέτρες, είτε τις γερές ρίζες των άλλων δέντρων. Οι βράχοι ήταν τόσο ψηλοί που σχεδόν το έκρυβαν.
Το μικρό έλατο τα κοίταζε και σκεφτόταν παραπονεμένο:
"Μα γιατί εγώ να είμαι διαφορετικός; Πότε επιτέλους θα μεγαλώσω; Γιατί να έχω φυτρώσει εδώ, που έχει τόσες πολλές πέτρες και δυσκολεύονται οι ρίζες μου να βρουν νεράκι; Γιατί να μην είμαι κι εγώ φουντωτό, και κρυώνω όταν φυσάει ο βοριάς; Γιατί να μην είμαι δυνατό και ψηλό για να με βλέπουν και να μπορώ να δω εύκολα την αγαπημένη μου πόλη;").
Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στηρίζει από το 1996 την πρωτοβουλία αυτή και σε συνεργασία με τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, το ελληνικό τμήμα της IBBY, τυπώνει στα ελληνικά την αφίσα και το φυλλάδιο με το μήνυμα και τα αποστέλλει σε ένα ευρύ δίκτυο σχολείων και σχολικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα, προτρέποντας έτσι και άλλους φορείς να οργανώσουν εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.
Η δική μας αφίσα για την ημέρα του βιβλίου φτιαγμένη από τα παιδιά μας.
Επισκεφτήκαμε την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Δράμας.
Τα παιδιά αφηγήθηκαν τα παραμύθια που είχαν στο χέρι τους
Ε κι εμείς τους δώσαμε κάτι που φτιάξαμε στο νηπιαγωγείο με πολύ αγάπη.
και μια αναμνηστική.
Ευχαριστούμε πολύ τους υπεύθυνους της βιβλιοθήκης Δράμας για τις πολύ όμορφες δράσεις. Περάσαμε πολύ ωραία.Την επόμενη μέρα στο νηπιαγωγείο μας εικονογραφήσαμε το γνωστό παραμύθι -Η σταχτοπούτα- το οποίο κάναμε βιβλιο για την βιβλιοθήκη μας
Ο σπόρος του είχε πέσει ανάμεσα στις πέτρες και έτσι αργούσε να μεγαλώσει. Οι ρίζες του είτε συναντούσαν τις πέτρες, είτε τις γερές ρίζες των άλλων δέντρων. Οι βράχοι ήταν τόσο ψηλοί που σχεδόν το έκρυβαν.
Το μικρό έλατο τα κοίταζε και σκεφτόταν παραπονεμένο:
"Μα γιατί εγώ να είμαι διαφορετικός; Πότε επιτέλους θα μεγαλώσω; Γιατί να έχω φυτρώσει εδώ, που έχει τόσες πολλές πέτρες και δυσκολεύονται οι ρίζες μου να βρουν νεράκι; Γιατί να μην είμαι κι εγώ φουντωτό, και κρυώνω όταν φυσάει ο βοριάς; Γιατί να μην είμαι δυνατό και ψηλό για να με βλέπουν και να μπορώ να δω εύκολα την αγαπημένη μου πόλη;").
Τα παιδιά του πήραν συνέντευξη και ο κύριος Δημήτρης απάντησε με χαρά σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών.
Αφού μας αφηγήθηκε το παραμύθι κουβεντιάσαμε. Πως ένιωθε το έλατο; τι ζητούσε; πως ένιωθαν τα υπόλοιπα δέντρα και πως φέρονταν στο έλατο που ήταν απογοητευμένο και λυπημένο; ήταν σωστή η στάση των ανθρώπων; ήταν σωστή η σκέψη του Δήμαρχου και πως ένιωσε το έλατο μετά; Ζωγραφίσαμε ότι μας άρεσε
Στον λόφο που ζούσε το έλατο είχε μείνει μόνο του(γιατί αυτό το έλατο δεν το ήθελε κανείς) και όλοι έκοβαν τα μεγάλα έλατα για να τα στολίσουν. Εμείς όμως ξέρουμε ότι δεν κανει να κόβουμε τα δέντρα γι αυτό βάλαμε στον άδειο λόφο που έφερε μαζί του ο κύριος Δημήτρης έλατα που κόψαμε και βάψαμε. Κι έτσι ο λόφος πρασίνισε και πάλι κι έγινε πιο ωραίος.
Στη συνέχεια σκεφτήκαμε και γράψαμε μηνύματα για την προστασία της γης και του περιβάλλοντος τα οποία ρίξαμε μέσα στο αστέρι που μιλούσε με το παραπονεμένο έλατο.
Του χαρίσαμε κι εμείς ένα βιβλίο
υπέγραψε τα βιβλία μας
και βγήκαμε και μια φωτογραφία.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Δημήτρη που ήρθατε στο νηπιαγωγείο μας και σας γνωρίσαμε.
Την Παρασκευή το πρωί εκεί που καθόμασταν στην παρεούλα χτυπάει το κουδούνι και βλέπουμε μπροστά μας την γιαγιά του Δημήτρη. Ηρθε να μας αφηγηθεί παραμύθια που θυμόταν από τα παιδικά της χρόνια. Μας αφηγήθηκε την Κοκκινοσκουφίτσα και την Χιονάτη(αυτά ζήτησαν τα παιδιά).
Το βίντεο με την αφήγηση της γιαγιά του Δημήτρη
Μια φωτογραφία με τον εγγονό
και με όλη την τάξη
Σας ευχαριστούμε κυρία Ζαφειρούλα που ήρθατε στο νηπιαγωγείο μας.
Κάναμε σελιδοδείκτες(τα σχέδια είναι από το διαδίκτυο)
Με αφορμή την δημιουργική γραφή που και φέτος δουλεύουμε στο νηπιαγωγείο(ανάρτηση προσεχώς) και με αφορμή την ημέρα του βιβλίου αποφασίσαμε να γράψει το κάθε παιδί ένα παραμύθι μια ιστορία με τίτλο - οι περιπέτειες ενός βιβλίου-. Τα παιδιά μας έκαναν μοναδικές ιστορίες τις οποίες αφηγήθηκαν στα υπόλοιπα παιδιά.
Τις κάναμε και βιβλίο το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ
Ζωγραφίσαμε το αγαπημένο μας παραμυθι
Την Παρασκευή φεύγοντας τα παιδιά δανείστηκαν ένα βιβλιο από την δανειστική βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου. Φέτος κάναμε και τσαντούλες για τα βιβλία.
Με την ευγενική χορηγεία του βιβλιοπωλείου -Μελάνι- του Κωνσταντίνου Ουρούμη(στην πλατεία Προσοτσάνης) ο οποίος ανέλαβε το τύπωμα και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστούμε επίσης πολύ και την κυρία Δημητριάδου Ευστρατία γιαγιά του Μιχαήλ η οποία έραψε τις τσάντες(παρ'όλο που ο Μιχαήλ δεν είναι πια στο νηπιαγωγείο είναι πάντα κοντά μας και εξακολουθεί να μας βοηθάει). Φέτος για την δανειστική βιβλιοθήκη ετοιμάσαμε το παρακάτω φύλο με τις οδηγίες
και ένα φύλλο για να ζωγραφίζουν οτι τους αρέσει από το παραμύθι
Κι ένα βιντεάκι που έκανα με αγάπη για τους μικρούς μου μαθητές και για όλα τα παιδιά για το βιβλίο.
Κάναμε σελιδοδείκτες(τα σχέδια είναι από το διαδίκτυο)
Ζωγραφίσαμε το αγαπημένο μας παραμυθι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου